Gruzja 2014


Widok na Tbilisi niesamowity mnóstwo starszych i młodszych domków, postawionych nieco w nieładzie. Na szczyt widokowy można wjechac kolejką linową w cenie biletu na metro.


Zamek Tbilisi, dziś stoi w sporej ruinie, jednak to ciekawy pasaż spacerowy do którego dowozi kolejka linowa. Z tego miejsca można podziwiać widok miasta i rzekę a także pobliskie góry.


"Kotek żarłoczek"- tych kotków w naszym hostelu było chyba z 7, jak turyści brali się do psożywania posiłku one pojawiały się błyskawicznie, licząc na kawałek wędliny. Oczywiście dzięki błagalnemu spojrzeniu zawsze dostawały to co chciały.



W średniowieczu Mccheta była miejscem wydarzeń w historii Gruzji i Gruzinów. Z tym miastem wiążą się początki gruzińskiego państwa była to pierwsza stolica państwa. Właśnie w Mcchecie Gruzini przyjęli chrzest. Świadectwem minionych dziejów są monumentalne świątynie i klasztory, warownie oraz grobowce gruzińskich monarchów. Stare miasto jest niesamowite pełne zabytków i swiątyń.

Na wzgórzu 3,5 km od centrum Mcchety na wzgórzu znajduje się Wielki kościół Dżwari. Według tradycyjnych źródeł Święta Nino, która nawróciła Gruzję na chrześcijaństwo, zatrzymała się na modlitwę na najwyższym wzniesieniu Mcchety i postawiła na nim krzyż. Około 545 roku powstał tu starszy kościół Dżwari ale z czasem się rozsypał. drugi wybudowano w latach 585 -606.

Jest to czteroapsydowa świątynia bardzo popularny typ architektoniczny na całym Południowym Kaukazie. Kościół ten służył jako wzór przy budowie innych świątyń. Jego fasadę zdobią rzadko spotykane i różnorodne płaskorzeźby. Znaczenie monastyru Dżwari rosło wraz z upływem czasu i przyciągało wielu pielgrzymów. Także dzisiaj Wielki Kościół jest wykorzystywany podczas ważniejszych uroczystości. Zachowały się też fragmenty krzyża św. Nino. My dotarliśmy tu taksówką z centrum Mcchety za 20 lari w dwie strony.



Gruziński Klasztor Prawosławny nad miejscowością Stepancminda. Miejsce to , jest jednym z piękniejszych w Gruzji. Dojeżdża się tu, busem z Tbilisi górską drogą wojenną. Trasa jest piękna bo przełęczami wysokiego Kaukazu. Nazwa wioski Stepancminda wywodzi się od imienia Św. Szczepana. Długo bo od 1925 do 1926 roku miejscowość nazywała się Kazbegi- od lokalnego zwolennika Rosji. Niedawno powrócono do dawnej nazwy. Wejście na szczyt góry, którą widać na zdjęciu trwa około 60 minut. To dobre miejsce do robienia zdjęć, pasą się tu owce i krowy, w tle za klasztorem widać wysoki Kaukaz.








Do miejscowości Uplicyche dostaliśmy się wpierw pociągiem ( dojazd do Gori) a potem z sympatycznym taksówkarzem do wspomnianego miejsca. Znajduje się tu kamienne miasto, gdzie człowiek od II w. n.e. drążył piaskowiec. Są tu pozostałości sporych grot i tzw pałacu a także tunel prowadzący do rzeki. Rzekomo rezydowała tu nawet sama królowa Tamara. Wejście na teren kompleksu niedrogie bo ok 5 zł. Wynajęcie taksi w Gori to koszt 35 zł. Polecam na 1 dniową wycieczkę.





"Tibiliskie morze" to w rzeczywistości sporych rozmiarów słodkowodne jezioro. Znajduje się ono ok. 10 km po za miastem. Aby tu dojechać skorzystaliśmy z usług taksówkarza (cena 10 lari -17 zł). Na zdjęciu widoczna darmowa plaża, w innych miejscach wstęp - płatny. Można tu także przysiąść w lokalu/sklepiku, gdzie warto zjeść pyszną sałatkę.


Borjomi, to takie miasto uzdrowiskowe a la Inowrocław, w tym ,że w Inowrocławiu podstawą lecznictwa jest sól a w Borjomi woda lecznicza. Woda ta nie jest dobra do zaspokajania pragnienia, ma dziwny smak ale pomaga w problemach gastrycznych. Przyjeżdżał tu już car Mikołaj II aby podleczyć się nieco. Zwiedzanie miasta zaczęliśmy od odwiedzenia bazaru a potem do udania się do Muzeum. Małe, ale polecam, jest to dom myśliwski w którym zatrzymywał się Mikołaj II, po obiekcie oprowadzają dwie panie, jedna mówi po rosyjsku druga po angielsku, dzięki ich radzie skierowaliśmy się na zamek na jednym ze wzgórz nad miastem, jak widać na zdjęciu jest to już ruina ale widoki na Borjomi super. Szlak prowadzi na szczyty, niestety nie poszliśmy.



W centrum Borjomi jest park uzdrowiskowy, gdzie wydają wodę Borjomi za darmo oraz spora ilość atrakcji dla dzieci (wesołe miasteczko). Można skorzystać także z kolejki linowej która wiezie turystów na szczyt urwiska, koszt w 1 stronę to tylko 1,5 lari ( 2,8 zł os.). Na górze lokal, gdzie zamówiłem pyszny posiłek, ziemniaki z wołowiną + sok cytrynowy. Wracaliśmy do Tibilisi pociągiem regionalnym, jedzie aż 4 godziny do celu ale za to widoki super plusem przejazdu jest niewątpliwie cena ( 2 lari osoba czyli 3,50 zł - 150 km!!!)

W miejscowości Axalciche blisko granicy z Turcją dojeżdża autobus z Tbilisi, trochę długo się jedzie ok. 3 godzin. Warto! Ponieważ jest tu spory zrewitalizowany zamek a w nim sporo krużganków, pokoików, łaźnia, widoki z wież, fontanna i sympatyczne muzeum.



W drodze do Axalciche popełniliśmy błąd wysiedliśmy 5 km od granicy Tureckiej, przejeżdżając miasto. Z punktu przygranicznego zabrał nas taksówkarz i za 25 km skasował tylko 17 zł. Wysadził nas potem niedaleko zamku, który warto było zobaczyć a także znajdujące się w poblizu niego łaźnie. Po zwiedzaniu znów poznalismy miłego taksówkarza, który zabrał nas na dworzec autobusowy za darmo i tam się z nami pożegnał.